Wilki rozwinęły skomplikowany system porozumiewania się, na który składają się odgłosy, zapachy, feromony i mocz z kałem. Jeśli chodzi o dźwięki, najczęściej należą do nich piski (kiedy młode zwierzęta się bawią), skomlenie (wydaje ten odgłos wilk podległy innemu wilkowi, kiedy prosi o coś, na przykład o jedzenie), warczenie (to oznaka agresji, ostrzeżenie przed atakiem), szczekanie (to ostrzeżenie, jak u znanych nam z własnych podwórek psów jest to oznaka dla zbliżającego się obcego, że wchodzi na czyjś teren i powinien mieć się na baczności) oraz popularne wycie. To ostatnie ma funkcję integracji grupy. Wilk tak właśnie przywołuje inne. Jest to też oznaka odniesionego sukcesu, zbiorowo wilki wyją po udanym polowaniu. Jest to skuteczna metoda, bowiem głośny głos samca wilka słychać nawet do trzech kilometrów w promieniu od miejsca, gdzie wyje. Te niezwykle ciekawe zwierzęta to dalecy kuzyni psów domowych, jednak dzięki rozwiniętemu systemowi komunikacji przebijają ich na głowę. Są to zwierzęta bardzo inteligentne, a najlepszym tego dowodem jest właśnie ich doskonała komunikacja i wytworzona wokół czołowego osobnika, przywódcy stada, hierarchia. Ustalana jest ona podczas walk, jakie staczają zwierzęta ze sobą w specjalnym okresie.