Nieporównywalnie lepszy niż ludzki jest słuch kota. Jest lepszy do tego stopnia że kot wychwytuje dźwięki całkiem niesłyszalne dla ludzkiego ucha. Ucho kota wyłapuje ultradźwięki poprzedzające konkretny dźwięk, który wyłapuje ludzkie ucho, dlatego kot jest już poinformowany zanim człowiek podejmie proces myślenia. Istnieją trzy części ucha kociego: ucho zewnętrzne, uch środkowe i ucho wewnętrzne. Ucho zewnętrzne zbiera sygnały i pełni funkcję pośrednika przekazującego dźwięki do błony bębenkowej. Błona bębenkowa jest w ten sposób wprawiana w wibracje – jej mocne naciągnięcie gwarantuje przetworzenie fal dźwiękowych. Następnie ucho środkowe – czyli trzy małe kostki: młoteczek, kowadełko i strzemiączko, pełnią funkcję przekaźnika drgań na błonie bębenkowej wprost do ślimaka, stanowiącego istotę ucha wewnętrznego. Wreszcie ucho wewnętrzne, czyli ślimak. Narząd ten jest spiralnym przewodem zwanym narządem Cortiego, wibracje są po prostu przekazywane w postaci impulsów nerwowych, następnie impulsy przekazywane są nerwem słuchowym do kory słuchowej w mózgu. W mózgu następnie sygnały są dekodowane i rozpoznawane, ponieważ w banku pamięci mieszczą się dźwięki zmagazynowane.