Może się wydawać, że kot, a ściślej jego język rozróżnia smak słony, kwaśny i gorzki. Faktem jest że koty zdają się lubić słone rzeczy, podczas gdy wykazują zasadniczą niezdolność do rozróżnienia smaku słonego. Jak się okazuje smak nie należy do priorytetów. Zmysł smaku służy kotom do sprawdzania powierzchni i przedmiotów. Są one wylizywane starannie i metodycznie z wielkim namaszczeniem. Dotąd jednak nie zgłębiono tajemnicy analizowania i przechowywania tych informacji, a sam proces dotyczy tylko najbardziej wrażliwego okresu nauki.
Najpierw kot sprawdza przedmiot węchem, następnie używa dotyku, czyli nosa, łapek i wąsów. Nos jest prawdziwym termometrem, który jest w stanie obliczyć każdą temperaturę, stąd kot rzadko parzy się dotykając gorącego przedmiotu. Posiadane przez kota wąsy pełnią funkcję anteny oceniającej przestrzeń po obu jego stronach i odległości do przedmiotów w ciemnościach. Jeśli kot klepie łapką ciało właściciela oznacza to, że domaga się uwagi. Podobny gest towarzyszy kotom polującym, bowiem kot sprawdza łapką czy aby ofiara jest już martwa. Matka kocica wyposażona jest w odruch dotykania kociąt łapkami lub mordką. W użyiu kotów są też pyszczki, wąsy i łapy, w sytuacjach gdy się dotykają.